Een nieuw thuis

Het is alweer twee dagen geleden dat ik met veel moeite mijn lieve moeder en zus achterliet op Schiphol. Dat ik het vertrouwde Nederland in rechte vakjes onder me voorbij zag glijden, en later de bossen en meren van het land van mijn nieuwe avontuur.
De vlucht was prima, maar vanaf daar was het nog een lange reis, met veel uitzoeken en vooral hele zware bagage. Gelukkig had ik al een van mijn mede YIPpies ontmoet, die in hetzelfde vliegtuig zat. Dus konden we onderweg ervaringen uitwisselen.

En toen liepen we dan de betoverende leefgemeenschap van Ytterjärna binnen. Gek hoe vertrouwd alles nu al is, na die ene week van het Initiative Forum. Nu is het zo mogelijk nog mooier, want alle bomen hangen vol met appels, en ook de rozenbottelstruiken en moestuinen zijn zwanger van wat een heerlijke oogst belooft te worden. Het voelt zoveel kloppender om ergens te zijn waar je het eten ziet groeien, zoveel aardser dan een supermarkt.

Ons huis, Tallevana, is zo mooi als ik me maar zou kunnen wensen, en mijn kamer straalt enkel licht en liefs uit. Zoals Annie zei: "I think I'm gonna like it here."

De eerste avond werd er gelijk al gezamenlijk gekookt. Linzencurry met pasta, van wat we in de voorraadkast konden vinden. En na het eten leerden we elkaar kennen in gesprekken over ons leven thuis en onze motivatie voor YIP.

Op dag twee kwamen er nog meer mensen aan. We hebben jongeren van Brazilië tot Japan, van Hawaai, Mexico, Spanje, Israël, Zuid-Korea, Duitsland, Zwitserland. En, ook 6 mensen uit Nederland en België, toch wel heel fijn om af en toe mijn eigen taal te kunnen spreken.

De tweede dag begon ik rustig aan, ik had tijd nodig om te landen. Dus heb ik wat geschreven voor mijn blog, daar gaat mijn energie zo heerlijk van stromen. En toen 's middags ging ik toch maar mee naar het fjord, om te zwemmen. Warmer dan dit gaat het water voorlopig niet worden, en als je in beweging blijft is het prima!
Verder vult zo'n dag zich snel met al die nieuwe mensen en interessante gesprekken.

En vandaag is ook omgevlogen. 's Ochtends hebben we met de hele groep twee liedjes geoefend om met de opening te zingen. Ik heb de was gedaan, aan het fjord gezeten en geluisterd naar een YIPpie die zo prachtig gitaar kan spelen. Ik heb geleerd Zweedse chocoladeballetjes te maken, terwijl ik een interessant gesprek had over de vrouwelijke maancyclus. Ik heb piano geoefend, deze pagina aangemaakt. En nu is het tijd voor gevulde courgette en brood. (Een paar YIPpies hebben ergens zo'n 20 gratis broden vandaan getoverd, zo gaat dat hier.)

We zijn zo welkom hier, iedereen is zo enthousiast en begripvol. Mensen veroordelen gebeurt hier gewoon niet, en gesprekken zijn ofwel persoonlijk ofwel verdiepend over de wereld waarin we leven. En al ben ik nog steeds niet helemaal geland, al is het moeilijk al het fijne en vertrouwde in Nederland zo lang achter me te laten, ik ben heel dankbaar dat ik hier mag zijn.

Morgen is de grote opening, dan gaat alles echt beginnen. Een rooster met ochtend, middag én avondprogramma. En volgens iedereen is het 'life changing'. Dus ik ben wel een beetje bang, maar vooral ook heel benieuwd en enthousiast.

Wat ben ik toch een geluksvogel.

Veel liefde vanuit Ytterjärna!