De opening

Vandaag was dan de dag van de grote opening. Een zonovergoten dag, vol verwachtingen. Veel yippies van eerdere jaren, en mensen uit de omgeving, waren erbij om ons welkom te heten. In de grote zaal van Vita Huset (het witte huis), waar het programma plaats van vinden. Op het podium stonden bloemen een een grote pompoen. En ik mocht piano spelen terwijl de zaal vol stroomde met mooie mensen.

Het nieuwe jaar werd geïntroduceerd, door een van de organisers. Een jaar vol paradoxen. Van licht en donker (letterlijk, de donkere winter samen meemaken schijnt echt iets bijzonders te zijn), chaos en structuur, twijfel en hoop, begrip en onbegrip, contact en onverbondenheid. Een jaar waarin we vooral geprikkeld zullen worden met vragen, waar we zelf het antwoord voor zullen moeten vinden. Een jaar dat we samen door zullen maken, waarin we zullen groeien, die we zelf vorm moeten geven, met een hele gemeenschap om ons te steunen.

We werden welkom geheten door een vrouw van de Kultuurhuset, die ons komende proces vergeleek met het proces van een vlinder. Eerst is er chaos, stekels, twijfel. En uiteindelijk zullen we de moed en kracht vinden om uit de cocon te kruipen, en onze prachtige kleuren aan de wereld te tonen.

Vervolgens stelde het organising team zich voor, en legde een van hen in 3 gedachtes uit waar YIP over gaat, de basis van waaruit we gaan werken.

De eerste gedachte, het eerste feit, is dat de wereld één geheel is. Alles is verbonden. En als je je dat beseft, dan is er geen away meer. Je kunt niets 'weggooien', het zal niet verdwijnen, het komt altijd ergens terecht. Hetzelfde geldt voor sociale contacten. Je bent altijd verbonden. Je kunt het wel negeren, je afwenden, maar je verdwijnt nooit uit de relatie, je hebt altijd invloed.

Ten tweede: alles wat je neemt, bestel je. Zoals in een supermarkt. Als je iets koopt, dan zeg je: ik sta achter alle stappen die geleid hebben tot dit product, doe het nog eens op die manier! Vraag creëert aanbod. En ook weer in sociale contacten. Zoals jij je gedraagt, zo zullen anderen op je reageren, en je kopiëren. Jouw gedrag is jouw invloed op de wereld.

En ten derde is er is er het paradox van vrijheid en verantwoordelijkheid, die onlosmakelijk verbonden zijn. Vrij zijn doe je helemaal alleen. Zodra je verbonden bent, wat je altijd bent, draag je een bepaalde verantwoordelijkheid binnen jouw vrijheid. Vraag jezelf altijd af: hoe moet ik me gedragen zodat de ander vrij is? Dit geldt voor relaties, maar de ander kan ook een arbeider, dier of de natuur zijn.

Dat zijn de vragen, de gedachtes van waaruit we gaan werken dit jaar. Waar we onze weg mee gaan ontdekken. En ik wil ze graag delen, want het geldt voor iedereen.

Na deze eerste inspirerende verhalen was het tijd voor ons om voorgesteld te worden, door de yippies uit eerdere jaren. We werden stuk voor stuk op het podium gevraagd, we kregen een bloem, een knuffel, en een warm welkom. En daarna droeg een van de oudere yippies een gedicht aan ons op, die me heel erg raakte. We werden welkom geheten, nu alleen voor nu, dit jaar, maar voor altijd. In de familie die YIP is, een netwerk dat ons zal helpen en steunen bij elke stap in ons verdere proces, dit jaar er alle jaren daarna.

Wij mochten afsluiten, met twee liedjes die we met veel enthousiasme en eensgezindheid in twee dagen hadden ingestudeerd. En daarna was het tijd voor Ficka: het Zweedse theemoment, met heerlijke taarten en (door mij gemaakte) Zweedse chocoladeballetjes. (Ik ben bereikbaar voor receptverzoeken).

Na al dit, hebben we nog even optimaal gebruik gemaakt van het mooie weer. Door samen te voetballen (eindelijk weer!), en daarna af te koelen in het fjord. Om vervolgens weer warm te worden van een heerlijke maaltijd met het hele team.

Dus nu is het echt begonnen. Vanaf nu ben ik een yippie.