Go well in peace
Blijf op de hoogte en volg Charlotte
11 Juli 2015 | Zweden, Järna
De afgelopen weken waren super intens. In het weekend was ik nogal uitgeput van het Initiative Forum, dus heb ik zo min mogelijk gedaan. En daarna begon dan echt de laatste week.
Maandagochtend hebben we het Initiative Forum gevierd, door in een cirkel te delen hoe het voor voor was. Alles stress en drukte, maar ook alle waardevolle momenten. Hoe bijzonder het was om ons werk met zoveel mensen te kunnen delen, en hen een glimps van deze magische plek te kunnen geven.
Vervolgens kwamen we na Fika terug in de cirkel met Orland Bishop. Hij sprak over intentie, het hier nu samenkomen als groep, aan het einde van ons proces hier. En hoe we met onze gedachten de toekomst creëren. "Every future once started as an imagination. Don't wait for the future to come to you. Create it now." Een wijze les, nu die toekomst opeens wel heel erg dichtbij komt.
's Middags begonnen we met de grote schoonmaak. Want Tellevana, ons thuis voor een heel jaar, moest leeg en schoon. Alle kasten, deurtjes, badkamers. Te beginnen met onze eigen kamer. Met pijn in mijn hart.
Dinsdagochtend kwam een conflict op, dat al het hele jaar heeft gespeeld. Voor het eerst kwam het echt helder op tafel, en werden beide 'kanten' evenveel belicht, was er begrip voor beide kanten van het verhaal, en alle intenties en emoties die opkwamen.
Vervolgens schakelden we de energie. Voor een review van het jaar. Eerst in een spel, waarbij we in groepen verschillende course-elementen uitbeelden, en de andere groepen moesten raden. We begonnen met een competatief element, maar dat gaven we al gauw op. Het is zo niet-yip, en zorgde voor veel te veel gedoe. Na aflopen kregen we een enorme vragenlijst om feedback aan de organisers en het programma te geven.
Om vervolgens de hele middag schoon te maken.
Woensdagochtend ging de cirkel over de kracht van het denken. Denken als een cosmic power. En hoe we dat kunnen gebruiken nu we de wijde wereld weer intrekken.
Na Fika kwamen we voor de laatste keer samen in onze check-in groep. Iedereen heeft ergens dit jaar tijdens de check-in groep zijn/haar levensverhaal verteld. Alleen waren we nog niet toegekomen aan de mijne. Dus daar was nu tijd voor. Het was best intens om alles wat in al die tijd gebeurd is, in een uur samen te vatten. Maar het was ook wel heel mooi.
En wat denk je dat we 's middags gedaan hebben? Inderdaad, schoonmaken!
Donderdagochtend begonnen we weer vrij serieus. Tot iemand uitsprak dat hij veel meer behoefte had om nog te delen, en ieders stem te horen. Er ontstond een plek voor alle organisers om te delen hoe het jaar voor hen geweest is. Tegen wat voor worstelingen zij zijn aangelopen en wat voor hen belangrijk is geweest. Want nu de rol organisers-participants ophoudt, staan we op gelijke voet. Als collega's, werkend aan hetzelfde doel.
Na Fika zijn we gaan wandelen. Naar de plek waar we aan het begin van het jaar een brief aan onszelf schreven, met onze intenties voor het jaar. Het was een stralende dag, dus voordat we in een cirkel bijeen kwamen, doken we nog even lekker het water in.
In de cirkel kreeg iedereen de kans om te delen hoe het jaar voor diegene geweest is, en dat wat er nog tegen de groep gezegd moest worden. Alle mooie dingen, bijzondere ervaringen, maar ook worstelingen en dingen die niet zijn gezien. We waren zo'n 3 uur lang in gesprek.
Vrijdagochtend was dan echt de laatste dag. Al de hele week had er 's ochtends vroeg een vuur gebrand. Een intentional space, om het jaar goed af te sluiten. Daar kwamen we nu met de hele groep bijeen. We spraken af wie er op de eerste dag van elke maand, voor een jaar lang een kaars zal branden. Zodat het vuur van onze intenties, een jaar lang zal blijven branden.
Na een laatste lunch, en het doornemen van alle liedjes die we dit jaar gezongen hebben, kwamen we bijeen voor de closing ceremonie. In het midden van de cirkel lag een spiraal, symbolisch voor verandering en groei.
Ik was als eerste aan de beurt. Ik liep de spiraal in, zoals ik dieper en dieper het proces van YIP in liep. Ondertussen zong de groep me toe. In het midden van de cirkel stond een schaal, en ik koos een steen. Vervolgens liep ik terug, het einde van YIP. En ik stapte de wijde wereld in. Aan het einde stond Christianne. We gaf me mijn certificaten en een boek, waarin alle yippies iets zouden schrijven. En ze gaf me mooie woorden terug, hoe ze mij dit jaar heeft gezien. Ik ontving een regen van applaus. En daar stond ik dan. De allereerste YIP7 alumni.
Het was vooral ook heel bijzonder om alle anderen te zien. Om terug te kijken op al het mooie dat ik met hen heb meegemaakt, alle groei die ik in hen heb gezien. Elke wandeling was zo uniek, zo passend bij deze persoon. En ik hou zo veel van hen allemaal.
Na afloop, na heel veel knuffels, diep oogcontact en gemeende woorden, was het tijd om samen op de foto te gaan. En daarna was het afscheidsdinner. Biodynamische hamburgers, wijn, speeches, en een lied. Hopend dat dit voor altijd blijven zou.
Zaterdagochtend om 6 uur stonden we dan in de hal van Tellevana. Om de eerste yippies uit te zwaaien. Een voor een, of twee aan twee, druppelden ze weg. Uitgezwaaid met lange knuffels en een lied.
Ondertussen moest het huis nog steeds schoongemaakt. We zijn nog 4 volle lange dagen bezig geweest. Met op zondagavond een pauze om naar Torino's te gaan, dé uitgaansgelegenheid van Järna (want de enige), voor pizza's, dans en pool.
Dinsdag moesten we het huis uit, dus hebben we 's avonds gekampeerd. Mijn laatste avond, met een kampvuur, en smoors (marsmellow, chocola en biscuit...).
En woensdag was het voor mij dan echt tijd om te gaan. De laatste dingen ingepakt, nog even alle gebouwen langs. Iedereen een laatste knuffel. En de auto in. Nog steeds wachtend op het besef. De trein, het prachtige Zweedse landschap dat ik zo missen zal. In het vliegtuig nog een leuk gesprek.
En daar stond ik dan weer, in Nederland. Door mijn familie warm onthaald. Een kamer die ze voor me hebben opgeknapt. Het is fijn maar ook zo raar. Een deel van mij wil alleen maar terug. Al hoewel het ook fijn is om tijd te hebben voor wat rust. Ik heb de Nederlandse zee alweer gezien. Ik werk langzaam aan een plan voor hierna. En ik zal Ytterjärna zeker nog zien, net als alle vrienden die ik daar heb gemaakt. Maar YIP7 is klaar.
Net als deze blog. Bedankt voor het trouwe volgen. Het was heel fijn om dit bijzondere proces te kunnen delen zo. Laten we de positiviteit vasthouden, de hoop, het vertrouwen dat het wel kan, dat we wel een verschil kunnen uitmaken, en wel kunnen zorgen voor die toekomst waar we van dromen.
Het was zo'n waardevol jaar. En dat neem ik voor altijd mee.
May the road rise with you
May the wind be at your back
May the sun shine warm upon your face
May the rain fall soft on your fields in the morn
And untill we meet again,
untill we meet again
May God hold you in the hollow of Her hands
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley