spelen

Het is alweer een week geleden dat ik hier geschreven heb. De tijd gaat ook zo snel, en er gebeurt hier zoveel.

Vorige week zondag had ik spontaan een hele fijne dag. Ik heb boom geklommen, een bladergevecht gehouden op de trampoline met de kinderen van twee van de organisers, en gevoetbald. Klinkt goed, toch?

Dat sloot mooi aan bij de cursus deze week: "Playing to change the world", met Edgard Gouveia jr. Over de kracht die het geeft om ergens een uitdaging, een spel van te maken.

Maandag hebben we vooral gedanst. Volgens de traditie van vele oude stammen in de hele wereld. Deze stammen gebruik(t)en dans om contact te maken met de hele gemeenschap en te zien hoe het met iedereen gaat. Het was zo heerlijk. Ik voelde zoveel verbinding met al deze fantastische mensen in de groep.

Dinsdag gebruikten we spel. Eerst vroeg Edgard ons om met onze vingers onze tenen aan te raken. Natuurlijk stond iedereen verkrampt te stretchen. Terwijl dat voor de opdracht helemaal niet hoefde. We volgen nog zo vaak regels die ons vroeger geleerd zijn, maar die ons al lang niet meer dienen. Binnen de regels van de samenleving is er zoveel ruimte om dingen op je eigen manier te doen.
Vervolgens deden we een oefening met op je droom afgaan. Eerst zo snel mogelijk, en daarna met steeds meer ontmoetingen met anderen onderweg. Om te voelen hoe anders het voelt, als het leven niet alleen draait om dat einddoel.
Toen was het tijd voor een spel zonder competitie. Om te ervaren hoe leuk dat kan zijn, als het eens niet draait om winnen.
En ten slotte deden we een spel met competitie: stoelendans!
Een leuke ochtend vol wijze lessen :)

Woensdag kregen we een lezing over Warriors Without Weapons. Een organisatie waarbij jongeren voor een maand naar een arme gemeenschap gaan, om te helpen, maar op een hele vernieuwende manier. De eerste dag krijgen de jongeren de opdracht om 3 manifestaties van schoonheid, en 3 manifestaties van overvloed te vinden, op een plek waar de meeste jongeren eerst alleen maar armoede en ellende vinden. De tweede dag gaan de jongeren terug, om te vragen naar het verhaal achter de schoonheid. De derde dag gaan ze terug om te vragen naar de droom van deze mensen. De vierde dag delen de mensen die droom in de gemeenschap. Want ieder mens draagt een vuur in zich, soms niet meer dan een smeulend kooltje. En door aandacht, het zien van iemands schoonheid, en het vragen naar iemands droom, kun je dat vuur op laten laaien.
Na deze dagen gaan de jongeren aan de slag, om de droom van de gemeenschap waarheid te maken. Ze mogen geen geld gebruiken, ze moeten alles doen met de overvloed die er in die gemeenschap is, de bronnen, de creativiteit. De mensen gaan vanzelf meehelpen, en het resultaat is altijd fantastisch.

Donderdag kregen we uitleg over de Oasis game. Daarbij worden de principes van Warriors Without Weapons gebruikt, maar op grotere schaal. Het is ontstaan na een grote watersnoodramp waarbij 60 steden in Brazilië waren overstroomd. Een half jaar na de ramp was er vanuit de overheid nog steeds niets nieuw gebouwd. 3 maanden later hadden Edgard en zijn collega's via een website 64000 mensen gemobiliseerd om te helpen, en zonder geld te gebruiken in al die steden iets gebouwd dat volgens de inwoners "the joy of life" terugbracht in de stad.
Want iedereen wil iets bijdragen. Als er een behoefte is, dan is iedereens eerste reactie om te helpen. We zijn alleen getraind om er niet op te reageren, uit angst voor de consequenties. Maar als we de condities creëren waarin mensen op een leuke manier kunnen helpen, dan kunnen we wonderen verrichten. De huidige wereldproblemen zijn te groot voor 1 persoon, maar ze zijn niet te groot voor ons allemaal.

Vrijdag kregen we uitleg over geweldloze communicatie. Deze techniek gaat er van uit dat al ons gedrag de intentie heeft om een basisbehoefte te vervullen. Behoeftes als gemeenschap, voeding, betekenis, kunnen bijdragen, vrijheid en harmonie. Geweld is "a sad expression of a need not being answered for a long time". Door echt naar iemand (of jezelf) te luisteren, te vragen naar wat de onderliggende behoefte is, kun je een conflict voorkomen/oplossen. (Om het heel kort uit te leggen, op internet is veen betere uitleg te vinden).

Daarna kregen we een uitdaging. Om voor 7 uur een miracle te organiseren, een avond met een ritueel, eten, decoratie en entertainment. Volgens de regels van de Oasis game: fast, free and fun! Het werd een hele bijzondere avond. Een groepje had ergens 80 kaneelrollen vandaan getoverd, de woonkamer stond vol bloemen en kaarsen, we hadden een ritueel over thuiskomen, het beste in jezelf vinden, en gemeenschap, en optredens van heel mooi tot hilarisch.

Wat heb ik toch een geluk dat ik hier mag zijn.

Voor meer informatie: http://www.elosnederland.nl/index.php?page=elosfilosofie