placemaking

Ik heb een intensieve week achter de rug. Met geen enkele vrije avond, en er gebeurt veel in zo'n groep.

De course ging over placemaking, met Kiara Nagel. Maar het was veel breder dan dat. Ter introductie maandag vertelden we allemaal over een plek die voor ons een speciale betekenis heeft. Daarna gingen we in op storytelling. Om de wereld te scheppen waar we van dromen, is het belangrijk dat we een nieuw verhaal vertellen. Een verhaal van hoop, van gemeenschap, van overdaad en schoonheid. We hebben de elementen van een verhaal bekeken, en daarna hebben we in groepjes een sprookje geschreven over YIP7. In 4 regels, beginnend met "er was eens", en eindigend met "en ze leefden nog lang en gelukkig. Het is een techniek die ze ook toepast als ze werkt met hoge heren, om de creativiteit los te krijgen. Wij waren 25 kleine eendjes, die een vier meertje wilden schoonmaken, en hulp vroegen al hun vriendjes uit het bos. Want we kunnen het niet alleen.

's Avonds hadden we housemeeting. En dat is tot nu toe altijd een moeilijk moment in de week. Waar we normaal een hechte, positieve groep zijn, slaat de sfeer in de housemeeting om, en is er heel veel irritatie, chaos en praktische problemen krijgen we niet opgelost. Iets met 25 verschillende meningen.

Dus hebben we dinsdag gekeken naar het faciliteren van zulke bijeenkomsten. Welke stappen maakt iedereen in zijn proces? Welke fasen zijn er in een gesprek? Wat voor niveaus zijn er om tot beslissingen te komen, qua inspraak van andere mensen? Wat voor technieken kun je gebruiken om een meeting goed te laten verlopen? De taak van een host komt er grotendeels op neer te zorgen dat mensen hetzelfde gesprek op hetzelfde moment hebben. Dat klinkt simpel, maar heel vaak is de een nog aan het brainstormen, terwijl de ander al een beslissing wil nemen. Dat in goede banen leiden, maakt dat een meeting werkt.

Beide middagen zijn we naar een opleiding voor biodynamische landbouw geweest, om te leren om grond te maken. Het goud van de toekomst. Jammer dat ik geen bladercompost, zand en gemumificeerde plantenresten in mijn tuin heb. Maar het was fijn om buiten aan het werk te zijn, met mijn handen in de modder, en te helpen knolselderij en maïs te oogsten.

Woensdag zijn we ingegaan op placemaking. De betekenis die plekken kunnen hebben, en de systemen die daar achter zitten. Over privilige en opression, op het gebied van ras, klasse, geslacht, leeftijd, seksuele identiteit, fysieke lichaam... Wat het betekent om bevoorrecht te zijn op deze gebieden, de verantwoordelijkheid die het geeft om daarmee te werken en je ervan bewust te zijn. Kiara vertelde dat ze werkt met een project waar Amerikaanse jongeren zich sterk maken tegen politiegeweld. Want elke 20 uur wordt er in hun stad een,, in de meeste gevallen onschuldige, donkere jongen doodgeschoten door de politie. En de schuld ligt niet bij de politie, maar bij het systeem, het feit dat politie-agenten in Amerika dezelfde soort opleiding krijgen als militairen. Het doet je beseffen hoe fout en harmfull het huidige systeem kan zijn.

Vervolgens vertelde Kiara haar 'origin story of a superhero'. Want we zijn allemaal superhelden. Hoe zij geïnteresseerd raakte in plaatsen en hun betekenis. Ze vertelde over een plein, waar ze als jongere altijd rondhing. Totdat het stapje bij beetje van hen werd afgepakt, want die jongeren zouden slecht zijn voor de economie van de stad. Het gevolg was dat in haar jaar van eindexamen, 5 van haar klasgenoten overleden. 2 door een auto-ongeluk, 3 door zelfmoord. Dat is het effect, als mensen hun plaats kwijtraken. Dat is de wond waarmee zij zich verbonden voelt met het leed waarmee ze werkt, de wond van waaruit zij kracht put om zich in te zetten voor een betere wereld.

Donderdag zijn we Järna ingegaan, het stadje hier vlakbij. Om te observeren, te praten met voorbijgangers, en te onderzoeken wat we konden ontdekken over deze plek. Ik wandelde samen met een andere yippie door de stad, langs vriendelijk ogende flats, en rijke typisch Zweedse huizen. Me afvragend waarom het zo stil was op straat. En met een aantal vragen op zak. Het was interessant, om zo met andere ogen naar een stad te kijken.

's Middags hadden we een presentatie over de verschillende internships. Er zijn 5 bijzondere opties, van de Filipijnen tot Los Angeles, en Nepal, Zuid-Afrika en Brazillië. 5 hele verschillende projecten. Nepal lokt, ik weet niet eens precies waarom.

Vrijdag hebben we al onze bevindingen over de gemeenschap hier op een enorme rol papier uitgewerkt. Om vervolgens ons proces van tekenen, van structuur en beslissingen, te analyseren. Met de 3 belangrijke punten om succes aan te meten: proces, relatie en resultaat.
We sloten de week af met een ronde van waardering. Iedereen noemde een naam uit de groep, met een moment deze week dat die persoon belangrijk voor hem of haar geweest was. Het was mooi om te voelen wat het effect is om zo bewust elkaar te waarderen. Het is een bron die nooit opraakt, en het is zo waardevol hem aan te boren.

En naast de course was er nog de womancirkel, met dans en een heerlijke sauna, een India café in Järna, georganiseerd door een aantal yippies. Een dansfeest in een schuur die we sinds deze week mogen gebruiken om herrie in te maken. Een klassiek concert, waar we gratis mochten kijken. En een thanksgiving-avondmaal, georganiseerd door iemand uit Canada. Ik geloof niet dat ik me verveel.