Walk out Walk on

De week van Walk out Walk on eindigde 2 weken geleden al, maar ik ben twee weken in Nederland geweest, en tussen alle familie weerzien, gezelligheid, kerstkransjes, oliebollen, spelletjes, goede gesprekken en vertrouwdheid heb ik geen tijd gevonden voor een verslag. Nu alsnog, want het was een hele interessante week. Een afsluiting en samenvatting van alles wat we de afgelopen periode geleerd hebben, en een brug naar de nieuwe periode.

Walk out Walk on is een netwerk dat onderzoek gedaan heeft naar wat maakt dat bepaalde duurzame gemeenschappen werken, en anderen niet. http://walkoutwalkon.net/
Van alle termen die we de afgelopen tijd gebruikt hebben om uit te drukken wat we doen, of zijn, vind ik de term van deze week het mooiste: we zijn Walk outs. We stappen uit een systeem dat ons niet langer dient, en creëren een wereld waarin we ons wel thuis voelen. Daarbij is het systeem vooral een verzameling overtuigingen, gedachtepatronen, waarop we onze wereld gebouwd hebben. Deze week hebben we deze overtuigingen onder de loep genomen, en naar alternatieve perspectieven gekeken, waarbij elk perspectief een deel van de waarheid is, het ligt er net aan hoe je kiest ergens naar te kijken.

We begonnen de week met een ritueel, een symbool om een nieuw begin te markeren. Daarna vertelden Aerin en Yeyo, de contributers, een deel van hun verhaal, dingen waarin ze zich niet thuis voelden, overtuigingen waar ze tegenaan lopen en hoe ze een netwerk van vriendschappen vonden met wie ze hun walk out proces kunnen delen. We kregen ook de ruimte om ons eigen verhaal te delen. En we deden de Human Compas, een techniek om verschillen binnen een gemeenschap zichtbaar te maken. Omdat er in een gezonde gemeenschap ruimte is voor diversiteit en verschillende opvattingen naast elkaar kunnen leven.

Want we hebben ook naar onze gemeenschap gekeken. Met 25 mensen samen wonen is heel mooi, maar het is ook hard werk. Bij ons gaat het vooral over het conflict dat een aantal mensen er grote behoefte aan hebben echt een gemeenschap te zijn, en alles met elkaar te delen, terwijl anderen meer behoefte hebben aan privacy. Hoe maken we ruimte voor onze diversiteit en alle verschillende behoeftes.

Dinsdagochtend begonnen we met een stuk theorie. En daarvoor zaten we in de setting van een gangbare school. Het was hilarisch, omdat het zo anders was dan onze gewone 'les'. Inclusief tafelopstelling, bord, de leraar die het ene juiste antwoord weet, eenrichtingsverkeer in leren, en aan het eind kregen we zelfs een cijfer. Aan de andere kant is dit voor de uitleg van een theorie een handige setting.
We leerden de two loops theory of change, over de processen die optreden als de werking van een systeem ten einde komt. http://vimeo.com/17907928

Ook keken we naar de overtuigingen van het dominante onderwijssysteem. Autoriteit, goede en foute antwoorden, competitie, cijfers, expertise, voorbereidend op een rol in de economie... Maar ook een zekere mate van vrijheid en gelijkheid.
Daarna keken we naar de overtuigingen waar YIP op is gebouwd. Want het is belangrijk je bewust te zijn van, en ook kritisch te zijn op, de nieuwe overtuigingen, voorkomen dat zij de nieuwe dogma's worden. Head hearth hands, rijkdom in diversiteit, belang van naar jezelf kijken en werken in de wereld, interesse in plaats van oordelen, uitnodigen in plaats van dwingen...

Voor de avond hadden de contributers een verassing voorbereid. Geblinddoekt dansen, waarbij de ene helft -niet geblinddoekt- de andere helft beschermde tegen botsingen met elkaar of de muur, zodat zij zich echt aan de muziek over konden geven. Een hele bijzondere ervaring!

Woensdag keken we naar een aantal veranderingen van perspectief die nogal de basis vormen van waar we in YIP mee werken. From Hero to Host. From Power to Play. From Scarsity to Abundance. From Transacting to Gifting. Ik hoop binnenkort een overzicht daarvan te plaatsen.

Verder bekeken we een aantal video's over bewegingen die op dit moment in de wereld gebeuren. Protestbewegingen, vanuit het volk, die een andere energie lijken te hebben dan eerst. En ondertussen overheden en bedrijven die steeds meer controle proberen te kregen, als reactie op deze protesten. -In Spanje is een aantal weken geleden bijvoorbeeld een wet aangenomen die demonstreren strafbaar maakt. In 2014. In Europa. Dag democratie. Terwijl het in Mauwi Hawaai door de kracht van het volk, gelukt is om genetisch gemodificeerde gewassen te verbannen, zelfs al had Monsanto er miljoenen in gestoken om dat tegen te gaan.
En terwijl we deze onderwerpen bespraken, in hoeverre deze bewegingen echt vredig kunnen en moeten zijn, kwam een vraag langs. 'Wil ik mijn leven op het spel zetten om een betere wereld te creëren? Als het zin zou hebben wel, maar ik word dan toch maar een van de vele. Levend kan ik veel meer bijdragen.' Het klinkt misschien overdreven, maar dit is de realiteit. In het kalme Nederland en Zweden is er niet zoveel van te merken, maar deze vragen gaan over leven of dood. Ondertussen worden in het groepsgesprek zoveel mogelijk kanten van het verhaal belicht, ook de menselijkheid en goede intentie van de mensen van 'het systeem'. We proberen om niet zwart-wit te denken, en ons eigen perspectief niet als de waarheid te zien. We oefenen de overtuigingen die we kiezen.

's Avonds kregen we een workshop upcycling, een alternatief voor recycling, waarbij je afval als grondstof gebruikt om iets te maken dat mooier en duurzamer wordt dan het was. Het is niet de oplossing voor het afvalprobleem, plastic blijft niet biologisch afbreekbaar. Maar het is een verschil in mindset, van afval naar grondstof. Van weggooien naar zelf verantwoordelijkheid nemen voor het verwerken van je afval.

Donderdag hebben we gifting geoefend met een geefwinkel. Iedereen had iets meegenomen met waarde, waar hij/zij afstand van kon doen. Iedereen mocht iets uitzoeken, om vervolgens de gever op te zoeken om te luisteren naar het verhaal erachter. Gevoelens van hebberigheid kwamen bij mij op voordat er ruimte was voor dankbaarheid -we oefenen. Maar het was een hele mooie ervaring.
Ook keken we naar onze eigen gemeenschap, wat daarin goed gaat en wat we anders zouden willen. Iedereen schreef een commitment op, wat we kunnen bijdragen aan harmonie in de gemeenschap. En vooral de vraag "how can we stay in the trembling?" Hoe kunnen we aanwezig blijven als het moeilijk wordt, er irritaties zijn, de toekomst onzeker is?

's Avonds hadden we kerstdiner. De organisers hadden de grote zaal prachtig versierd, en het was heel leuk om iedereen zo chique gekleed te zien. Het buffet was nog luxer dan normaal, met biologische wijn en raw ijs als toetje. In een toost spraken we onze dankbaarheid uit voor al het harde werk van de organisers, die daarmee deze magische ervaring voor ons mogelijk maken. En als afsluiting hebben we tot laat in de avond gedanst. Zo vrij, zo heerlijk.

Vrijdag hadden we eerst ruimte voor reflectie. Waarna we in de cirkel deelden over wat de potentie van YIP7 is voor het nieuwe jaar, en wat YIP7 een unieke gemeenschap maakt. Ook hadden we een ronde over de uitdagingen die ons in de kerstvakantie te wachten stonden, terugkeren naar ons 'oude leven', met al onze nieuwe ervaringen. We sloten af met een ritueel, warme chocolademelk, iets zoets en warms voor het soms zware pad van een Walk out. En iedereen kreeg een upcycle armband, als symbool dat we verbonden zijn, ook als we niet bij elkaar zijn. Met woorden van waardering van onze buurman/buurvrouw.
Aan het eind van de communitymeeting zongen we een lied voor Vivian, mijn kamergenootje uit Brazilië, die na de kerstvakantie niet terug komt, omdat haar werk in Brazilië haar roept. "Go well in peace. And may the light shine on you. Go well in peace. And may the light shine on you."

Ik zou willen dat ik over kon brengen hoe dat voelde. Hoe ik overspoeld werd door warmte en liefde, ik nu nog kippenvel krijg als ik eraan terugdenk. Deze yippies, deze organisers, deze plek. Het is zo, zo intens. Zo mooi, zo fijn, zo thuis. Het is echt heel erg bijzonder.